22 marzec 2000 13:00

	Przed polozeniem sie spac czytalam list od kolegi. Pisal w nim o
prubie obrotu cialem astralnym o 360 stopni wokol wlasnej osi. Wtedy dotarlo
do mnie, ze przeciez dawno temu wlasnie tak cwiczylam 8-) Kiedys moglam miec
obe na kazde zyczenie.. Pozniej zaprzestalam cwiczen (z wiadomych powodow -
bol glowy). Po strasznie dlugiej przerwie nie bylam w stanie osiagnac
takiego stanu jak kiedys. Nieraz zdazaly sie odmienne stany ale tak zadko,
ze nawet przestalam o nich pisac :(
	I nagle ten czlowiek pisze o obrocie.. Jakiez bylo moje zdziwienie,
gdy przypomnialam sobie wlasne odczucia, ktore towarzyszyly mi podczas tych
wlasnie prub obrotu.. Jak moglam zapomniec o tym?! Nic nie pomagalo.. ani
wyciszenie, ani mild, ani wizualizacja..
	Poszlam spac..
	Budze sie kolo 13 ;) i przypominam sobie o obrocie..
	Klade sie na prawym boku.. I zaczynam CHCIEC.. Czuje natychmiast
ruch siebie samej w ciele.. W glowie znojome dzwieki.. Slysze pisk potworny
i syk jakby powietrza.. Ale nie jest to nieznosne.. Jest przyjemnie.
Po chwili juz moge uniesc reke..
Juz dostrzegam ta "inna" czern przed oczyma.
Wiem, ze w pokoju powinno byc jasno.. Jednak widze ciemnie.
Czarno-biale barwy.
Chce uniesc sie z ciala..
	Nagle z wielkim pedem wylatuje z niego i upadam na podloge. Czuje
ja. Jest twarda. Leze tak i zaczynam sie bac.. Ten okrutny strach wzmaga sie
z kazda sekunda.. Chce powrocic do ciala! Jeszcze zdazam zauwazyc lozko -
widze posciel.. Widze koldre...
	Natychmiast czuje jak potworna sila CISKA mna na lozko.. Wiem, ze
nie trafilam do ciala.. Czulam jak przelatuje przez nie na wylot i jestem
tuz za nim.. Teraz to dopiero krzyczy we mnie strach! Otwieram usta i
wydzieram sie w nieboglosy!
- mamo.. mamo!!!! MAMOOOO!!!
Nikt mnie nie slyszy..
Cos jest nie tak z moim glosem.. Slysze go ale.. jest taki zmieniony. Jakbym
nie potrafila wypowiedziec samogloski "o". Zastanawiam sie nad tym dluzsza
chwile.. Slysze swoj paniczny krzyk ale jest on znieksztalcony - wlasnie o
ta jedna litere.
	Ta chwila zadumy uspokaja mnie..
	Czuje, ze ktos idzie.. Juz widze ksztalt.. Spogladam w strone drzwi.
Powinny byc zamkniete a tymczasem sa uchylone. Wchodzi przez nie... mama...
Pomaga mi bezglosnie, uspokaja. Podaje poduszke na ktorej klade od razu
glowe.
	Nastepuje plynne przejscie w normalny stan.. Widze juz wlasnymi
oczyma. Pierwsze co zrobilam to spojrzalam na drzwi - zamkniete. Nie ma przy
mnie nikogo.
Moglam wstac, bylam u siebie :)

								JolaCh