Dane podstawowe

Korzenie zamku w Leśnicy sięgają lat 30-ych XII stulecia, gdy założono tutaj książęcy gród warowny Piastów wrocławskich. 7.XII.1201 zmarł w Leśnicy książę Bolesław Wysoki, zapisując ją wcześniej zakonowi cystersów z Lubiąża. Jego syn Henryk Brodaty zmienił jednak testament ojca, zatrzymując Leśnicę dla siebie i oferując cystersom w zamian wieś Pulcher Campus. Na miejscu starego grodu wzniósł on wkrótce nowe, choć drewniane jeszcze założenie nostra caminata, które służyło mu jako miejsce odpoczynku w częstych podróżach między Wrocławiem a Legnicą.

Historia

Z chwilą śmierci ostatniego Piasta wrocławskiego Henryka VI Dobrego w 1335 księstwo wrocławskie z Leśnicą przeszło w ręce króla czeskiego Jana Luksemburskiego, który 4 lata później sprzedał wieś wraz z zamkiem mieszczaninowi wrocławskiemu Gysko de Reste. Do końca XIV wieku dobra leśnickie jeszcze wielokrotnie zmieniały gospodarzy, by w 1412 stać się własnością wrocławskiego patrycjusza Michaela Banke. Po uzyskaniu królewskiej zgody, w 1420 rozpoczął on budowę murowanej warowni. Powstał wówczas otoczony fosą zespół obronny, składający się z rozdzielonych dziedzińcem dwóch domów oraz (przypuszczalnie) wieży. W 1428 Leśnicę najechały i zniszczyły oddziały powstańców husyckich. Pod koniec XV wieku kupiła ją rodzina von Hornig, która w latach 1520-50 dokonała przebudowy zameczku w stylu renesansowym - w jej rezultacie powstała rezydencja na planie kwadratu o boku około 21 metrów, z narożnymi okrągłymi wieżami. W 1610 Henryk von Hornig opasał zamek ciągiem fortyfikacji bastejowych. Nie uchroniły one jednak budowli przed zniszczeniami wojny trzydziestoletniej.

1651 obiekt przeszedł na własność rodu von Forno i w jego posiadaniu był do roku 1733, kiedy to dobra leśnickie zakupił zakon Rycerzy Krzyżowych z Czerwoną Gwiazdą p.w. św. Macieja. Nowy gospodarz zatrudnił wkrótce arch. Christopha Hacknera, który w latach 1735-40 dokonał barokowej przebudowy rezydencji. Uzyskała ona wówczas charakter pałacu z nakrytymi efektownymi hełmami narożnymi wieżyczkami. Dwadzieścia lat później zmieniono formę wnętrz, przy których pracowali kamieniarze Hans Georg Orth z Wrocławia i Heinrich Calame z Poczdamu, snycerz Ehbisch, sztukator Christian Adam Koch, wrocławski rzeźbiarz Albrecht Siegwitz oraz cała rzesza fizycznych, o których historia nigdy nie pamięta. Postawiono też kilkanaście pieców, stoły doczekały się marmurowych blatów, wstawiono nowe drzwi i okna, marmoryzowano sale, zainstalowano nowe zamki oraz okucia okienne. Kolejne istotne zmiany w wystroju wnętrz miały miejsce w okresie 1835-36 oraz w roku 1935, kiedy w jednej z sal zorganizowano wystawę pamiątek dotyczących Fryderyka II Wielkiego. Od połowy XVII wieku aż do 1945 zamek stanowił własność różnych niemieckich rodów, goszcząc w swoich progach wiele politycznych znakomitości, m.in. królów pruskich: Fryderyka II Hohenzollerna oraz Fryderyka Wilhelma II. W latach 1806-07 stacjonowały tu wojska francuskie i bawarskie, rok później swój sztab w pałacu umieścił książę Hieronim Bonaparte. Podczas powojennej anarchii w 1945 gmach został splądrowany i zdemolowany, a dzieła zniszczenia dopełnił w 1953 pożar, w wyniku którego z okazałej niegdyś rezydencji pozostały tylko surowe mury. W połowie lat sześćdziesiątych zamek odbudowano.

Dziś

W murach budowli zachowały się fragmenty pierwotnego założenia gotyckiego oraz część obwarowań z bastejami. O dawnej obronnej roli zamku świadczy również fosa, choć obecnie pozbawiona wody. W jego wnętrzach mieszczą się dziś placówki kulturalne.

Dojazd

Niegdyś samodzielna miejscowość wypoczynkowa, Leśnica stanowi obecnie dzielnicę Wrocławia. Z centrum miasta dojechać tutaj można autobusami linii 409, 411 albo koleją - po wyjściu ze stacji PKP należy kierować się na północny-wschód. Zamek położony jest przy ulicy Średzkiej w południowej części Parku Leśnickiego. Wstęp na teren kompleksu parkowego wolny.